Sacrificial Chanting Mood
Ik heb altijd een fascinatie gehad voor het fenomeen “supergroep.” Je weet wel, zo’n band waarvan alle leden al bekend zijn uit andere bands. Soms een grandioos succes, soms een gigantische flop. In de Nederlandse indie scene is het een beetje een overbodig concept, aangezien iedereen toch bij elkaar in de band zit of zat, maar soms ontstaat er toch een nieuw project dat enigszins aan de parameters voldoet. Als ik de bandbio van Sacrificial Chanting Mood goed lees, begonnen Alicia Breton Ferrer (Neighbours Burning Neighbours, The Sweet Release of Death) en Doortje Hiddema (Euroboy, voorheen Rats on Rafts en wijlen Real Derek) elkaar enkele jaren geleden muzikale kettingbrieven te sturen, met de gezamenlijke EP Sacrificial Chanting Mood als gevolg. Live wordt het tweetal bijgestaan door een wisselende groep herriemakers, waarbij de nadruk ligt op piepende en schreeuwende gitaren. De liveband, die natuurlijk gewoon de naam Sacrificial Chanting Mood draagt, klinkt af en toe als een beklemmende, gruizige versie van Euroboy en soms als Neighbours Burning Neighbours met post-punk-pop-liedjes, maar dan wel alsof het geproduceerd zouden zijn door Blixa Bargeld van Einstürzende Neubauten. Ik sta in ieder geval met open mond en een fijn gevoel van lichte angst vooraan. – Hugo